جزء : 14 / سوره : نحل / صفحه : 281 (عثمان طه)
آیه 119= سپس پروردگار تو نسبت به کسانى که از سر نادانى گناه کردند و آنگاه از پـسِ آن توبه نمودند و درستکارى کردند، البته پروردگارت بعد از آن آمرزنده ى مهربان است
کسانى که از سر نادانى گناه کردند :جهالت حاصل بحران هایی ست که انسان گرفتار آن می شود و بدون میل و رغبت و بدون عناد با حق به وادی گناه می افتد مانند کسی که در گرداب طوفان خشم یا در بحران فقر یا طوفان شهوت گرفتار می شود از این رو عملی که در آن لحظه از انسان سر می زند جاهلانه تلقی می شود و علامت آن این است که بعد از فروکش کردن طغیان غضب یا شهوت پشیمانی سختی به او دست می دهد
آیه 125= مردم را با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت فراخوان و با آنان به نکوترین شیوه مجادله کن. بى تردید پروردگار تو به حال کسى که از راه او منحرف شده داناتر است و هدایت یافتگان را نیز بهتر مىشناسد.
*در این جا سه روش برای دعوت به حق ذکر شده است که عبارت اند از 1-حکمت(بیان مطلب همراه با استدلال های محکم و برهانی کردن آن) 2- در قالب پند و اندرز(که عواطف شنونده در جهت پذیرش مطلب تحریک شود)3-مجادله احسن(گفت و گو و مناظره و استدلال با مطالب مورد قبول طرف مقابل است در این روش نیز باید ادب و مهربانی رعایت شود)
126= و اگر سزا می دهید، مانند آنچه با شما کرده اند سزا دهید، و اگر صبورى کنید بى شک همان براى صابران بهتر است
*(شان نزول ) گفته اند : این آیه در جنگ احد نازل شده ست هنگامی که مسلمین وضع دردناک و مثله شدن و شهادت حمزه را دیدند گفتند اگر بر آن ها چیره شویم نه تنها مرده هایشان بلکه زنده هایشان را هم مثله می کنیم لذا این آیه نازل شد و از این کار نهی فرمود