اگرچه تیغ زمانه نکرد آرامم ،
تو با سیاست ابروی خویش رامم کن
به اشتیاق تو جمعیتی‌ست در دل من
بگیر تنگ در آغوش و قتل عامم کن
شهید نیستم اما تو کوچه‌ی خود را
به پاس این همه سرگشتگی به نامم کن
شراب کهنه چرا ؟ خون تازه آوردم ...
اگرکه باب دلت نیستم حرامم کن
لبم به جان نرسید و رسید جان به لبم
تو مرحمت کن و با بوسه‌ای تمامم کن
علیرضا بدیع