«مکدونالد» ظاهر کشوری است که «وجه عامش» را صادر میکند و «وجه خاص»اش را وارد میکند، دانشگاههای آمریکایی، تنها در آمریکا هستند و بس و همبرگر و کوکاکولای آمریکایی دنیا را برداشته.
«همبرگر و کوکا» را صادر میکنند و جوان باهوش و مستعد شرقی را «وارد» و این یعنی بهترین تجارت و این است که مردمان این سرزمین مردمان سهل و ممتنعی هستند، هم عامه و سادهاندیش، هم باهوش، پیچیده و فرصتساز.
هیچ ساختمان و مکانی تابلوی بزرگ و نماخرابکن ندارد، انگار که هر ساختمان، شکل ظاهرش، نماد و معرفش است نه یک تابلوی بزرگ احیاناً نئونی که اسمش را بخواهد اعلام کند؛ حتی خود دانشگاه جلوی درب ورودی نشان کوچکی دارد و بس. نام دانشکدهها هم با حروف فلزی بسیار کوچک جلوی ساختمان نوشته شده است.
گزیدهی کتاب «هاروارد مکدونالد»
43 نمای نزدیک از سفر آمریکا
نوشتهی «سیّدمجید حسینی»
نشر «افق»