خانه
عناوین مطالب
تماس با من
گبه
گبه
پیوندها
instagram
دستهها
نگاه
274
هوا بارانیست
23
فیلم
37
?
22
اسم ، فامیل
4
دیالوگ
9
صدا ها :
12
شهید
4
کلمه
8
مستند
7
کتاب
6
تک بیت
6
وضعیت سفید
9
دنبال درمانم
27
چایی روضه
6
جدیدترین یادداشتها
همه
پست ثابت
پیشنهاد می شود :
نگاه :
کلمه :
پیشنهاد می شود :
ژان والژانی نبوده ام ایجاد کن مرا
اگر به آنچه می دانی عمل کنی ، تو را بدانچه نمی دانی هدایت می کند (تفسیر آقای بهرام پور)
نگاه :
نگاه :
[ بدون عنوان ]
بایگانی
آذر 1395
2
شهریور 1395
1
تیر 1395
2
خرداد 1395
3
اردیبهشت 1395
2
فروردین 1395
9
اسفند 1394
6
بهمن 1394
5
دی 1394
16
آذر 1394
14
آبان 1394
43
مهر 1394
37
شهریور 1394
6
مرداد 1394
4
تیر 1394
61
خرداد 1394
39
اردیبهشت 1394
33
فروردین 1394
33
اسفند 1393
52
بهمن 1393
99
دی 1393
39
آذر 1393
15
آبان 1393
2
مهر 1393
5
شهریور 1393
6
مرداد 1393
48
تیر 1393
29
خرداد 1393
8
اردیبهشت 1393
7
فروردین 1393
16
اسفند 1392
5
بهمن 1392
10
دی 1392
11
آذر 1392
25
آبان 1392
39
مهر 1392
47
شهریور 1392
234
مرداد 1392
25
تیر 1392
3
جستجو
Powered by Blogsky
واکس
نشسته بود پسر، روی جعبهاش با واکس
غریب بود، کسی را نداشت الا واکس
نشسته بود و سکوت از نگاه او میریخت
و گاه بغض صدا میشکست : «آقا واکس؟»
درست اول پاییز، هفت سالش بود
و روی جعبهی مشقش نوشت : بابا واکس...
غروب بود، و مرد از خدا نمیفهمید
و میزد آن پسرک کفش سرد او را واکس
(سیاه مشقی از اسمِ خدا خدا بر کفش
نماز محضی از اعجاز فرچهها با واکس)
برای خنده لگد زد به زیر قوطی، بعد
صدای خندهی مرد و زنی که : «ها ها واکس-
چقدر روی زمین خندهدار میچرخد!»
(چه داستان عجیبی!) بله، در اینجا واکس-
پرید توی خیابان، پسر به دنبالش
صدای شیههی ماشین رسید، اما واکس-
یواش قل زد و رد شد، کنار جدول ماند
و خون سرخ و سیاهی کشیده شد تا واکس...
غروب بود، و دنیا هنوز میچرخید
و کفشهای همه خورده بود گویا واکس
و کارخانه به کارش ادامه میداد و
هنوز طبق زمان هر دقیقه صدها واکس...
کسی میان خیابان سه بار "مادر!" گفت
و هیچ چیز تکان هم نخورد، حتا واکس
صدای باد، خیابان، و جعبهای پاره
نشسته بود ولی روی جعبه تنها واکس
پوریا میررکنی
سهشنبه 12 شهریور 1392 ساعت 19:31
0
لایک