گناه حکومت های پیشین، این بود که اموال مردم را در جهت اهداف پلید خود خرج می کردند. در حالی که ما این اموال را در جهت اهداف پلید آنان خرج نمی کنیم، بلکه در جهت اهداف ارجمند خودمان خرج می کنیم. و هر کس که از کمترین میزان عقل و شعور برخوردار باشد، می تواند تفاوت زمین تا آسمان را میان ما و آن ها ببیند.
پس ما کاملاً سر حرف خودمان هستیم که می گفتیم: دزدی کار زشتی است اما اکنون به یک استثنای کاملاً طبیعی که تا به حال از شدّت وضوح، مغفول مانده بود، تصریح می کنیم و جمله تاریخی خود را به این ترتیب تکامل می دهیم: « دزدی کار زشتی است مگر برای اهداف متعالی » به عبارت دیگر، وقتی ما پول مردم را صرف تحکیم و تقویت حکومت خودمان می کنیم، در حقیقت به مردم خدمت کرده ایم و مردم یقیناً قدر شناس و سپاسگزار ما خواهند بود. یعنی به واقع اگر بخواهیم نگاه دقیقتری داشته باشیم، نباید اسم دزدی روی این کار بگذاریم. و اگر می گذاریم صرفاً به این دلیل است که مردم در حکومتهای پیشین، این کار را به این اسم، صدا می کرده اند.
سید مهدی شجاعی