جزء : 15 / سوره : کهف / صفحه : 294 (عثمان طه)
آیه 8 = ما( سرانجام) آنچه را بر روى زمین است قطعا بیابانى خشک و بایر خواهیم کرد
قسمتی از آیه 10 = پروردگارا ما را از جانب خود رحمتى عطا کن و در کارمان براى ما رشد و تعالى فراهم ساز
* تعدادی از جوانان با ایمان ، که در یک زندگی مرفه به سر می بردند پس از آن که نتوانستند در مبارزه در شرک و فساد جامعه ی خود ، کاری از پیش ببرند برای حفظ دین خود به غاری از کوه پناه بردند ....ولی می دیدند به غار آمدن هم مشکل آن ها را حل نخواهد کرد و دستشان از همه جا قطع شده بود گفتند : بارلها ما را از رحمت خود بهره مند ساز و راه نجاتی برای ما فراهم آور . ما را به راه رشد برسان که در آن رضا و خشنودی تو نهفته است ( تفسیر یک جلدی آقای بهرام پور)
قسمتی از آیه 13= آنها جوانانى بودند که به پروردگار خود ایمان آوردند و ما نیز بر هدایتشان افزودیم
* آن ها جوانمردانی بودند که ایمان واقعی داشتند و ما بر هدایت آنها افزودیم ، دلشان را محکم نمودیم ، ترس و هراس آن ها را فرو ریختیم و بر دل آن ها انداختیم که شما مشمول رحمت و راهگشایی خدا قرار خواهید گرفت ( تفسیر یک جلدی آقای بهرام پور)